Samen met andere organisaties creëren we voldoende passend aanbod van begeleiding en behandeling in de eigen omgeving. Er is behoefte aan nieuwe woon-zorgcombinaties en aan samenhangende en laagdrempelige vormen van hulp en ondersteuning. We proberen in deze behoefte te voorzien door het stimuleren van initiatieven in de stad voor het realiseren van nieuwe voorzieningen en door het maken van prestatie afspraken met woningbouwcorporaties. Hierdoor blijft het mogelijk om op een prettige en veilige manier (langer) thuis te wonen. Daarbij houden we ook oog voor de draagkracht in de wijken.

Almeerders met lichte veelvoorkomende problemen moeten snel en gemakkelijk ergens terecht kunnen. Voor deze inwoners organiseren we zo veel mogelijk groeps- of wijkgerichte ondersteuning die te gebruiken is zonder verwijzing. Ook voor zwaardere, veelvoorkomende problemen organiseren we oplossingen zo veel mogelijk collectief. Een formele verwijzing (indicatie) is dan alleen nog nodig bij zware problemen waar relatief weinig inwoners mee te maken hebben.

Een kleine groep inwoners en gezinnen kampt langdurig met een stapeling van problemen. Er is bijvoorbeeld sprake van psychische klachten, werkloosheid, armoede, schulden, verslavingen, beperkingen, opvoedproblemen, sociale isolatie of laaggeletterdheid. Voor deze inwoners is samenhang in de ondersteuning essentieel. Het uitgangspunt één gezin, één plan, één aanpak, ook op school moet voor hen werkelijkheid worden.
Naast het bovenstaande blijven we inzetten op een gezonde leefstijl van inwoners (Gezond in Almere), het inspelen op de vergrijzing (Goud in Almere) en de opvang van mensen met verward gedrag. Er is blijvende aandacht voor de acceptatie, zichtbaarheid en veiligheid van alle inwoners, ongeacht wie ze zijn, waar ze vandaan komen en van wie ze houden. Ook verbeteren we de positie van mensen met een handicap. Daarbij blijven we volgen hoe het gaat met de kosten voor dagbesteding, begeleiding en huishoudelijke hulp (ondersteuningsarrangementen Wmo).

Meer dan 8% van de Almeerse jeugdigen maakt gebruik van jeugdhulp. Dat percentage blijft stijgen. Bovendien lijken de problemen van kinderen en gezinnen steeds complexer te worden. Relatief veel jeugdigen wonen in een 24-uursinstelling.

In 2020 komen er alternatieven voor 24-uursverblijf. Bijvoorbeeld gezinstraumabehandeling, een bewezen manier om uithuisplaatsing te voorkomen. We blijven meer pleeggezinnen werven. Daarnaast starten er deeltijd gezinshuizen en andere kleinschalige vormen van opvang in een gezinssetting. Er is speciale aandacht voor jongvolwassenen. Na hun achttiende verjaardag is er een soepele overgang nodig tussen jeugdhulp en ondersteuning voor volwassenen, zodat ze niet tussen wal en schip vallen.

Samenwerking tussen de jeugdhulp en andere domeinen is ook belangrijk als meer leden van één gezin problemen ervaren. Daarom start de jeugdgezondheidszorg (JGZ) Almere met gebiedsgerichte teams voor gezinsbegeleiding. Ook organiseren we de toegang tot jeugdhulp sneller, dichter bij inwoners en in goede verbinding met de wijkteams.

Kwetsbare inwoners met ernstige psychische problemen moeten kunnen wonen waar dat het beste past. Het streven is dat zij steeds vaker wonen in een wijk waarin zij zich thuis voelen en waarin ze onderdeel zijn van de samenleving. Voor wie dat (tijdelijk of nog) niet lukt creëren we meer variatie in de opvang; van logeerplekken en beschut wonen tot volledig beschermd wonen. Ook kijken we naar de inzet van slimme automatisering in huis. De behoeften en mogelijkheden van mensen zijn het vertrekpunt voor herstel: ‘Wat wil ik, wat kan ik en wat heb ik, samen met mijn netwerk, nodig?’. Kwetsbare inwoners en hun netwerk moeten eerder de juiste hulp krijgen en meer eigen regie hebben over hun ondersteuning.

Om instroom in het beschermd wonen en de maatschappelijke opvang te voorkomen is het van belang om problemen snel te herkennen. Het opvolgen van hun signalen maakt snelle interventies mogelijk. Dit vraagt om de samenwerking tussen allerlei organisaties beter te organiseren. Tot slot is het belangrijk dat familie, vrienden en buurtbewoners weten waar ze terecht kunnen met eventuele signalen, vragen en zorgen.

De veranderingen in het sociaal domein vragen veel van maatschappelijke organisaties en hulpverleners en soms ook van inwoners. De toetsvragen bij alle veranderingen zijn steeds: wat hebben de Almeerders hier aan? Wat vinden zij van de veranderingen en welk tempo van veranderen is verantwoord?

Het is vaker gezegd: succes in het sociaal domein is geen vanzelfsprekendheid. De samenleving verwacht steeds meer van de overheid. Tegelijkertijd zijn de problemen van mensen steeds complexer. We hebben te maken met jeugdproblemen, lerarentekorten en veranderende wetgeving, zoals de invoering van de Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg (Wvgg). Dit vraagt koersvastheid en flexibiliteit tegelijk, in een lerende omgeving waarin we snel kunnen inspelen op veranderingen. Investeren in de deskundigheid van hulpverleners en ze handelingsruimte geven staat daarom voorop in 2020.